2-6-dimetylopirazyna (nr CAS 108-50-9)
Kody ryzyka | R10 – Produkt łatwopalny R22 – Działa szkodliwie po połknięciu R37/38 – Działa drażniąco na drogi oddechowe i skórę. R41 – Ryzyko poważnego uszkodzenia oczu R11 – Produkt wysoce łatwopalny |
Opis bezpieczeństwa | S16 – Trzymać z dala od źródeł zapłonu. S26 – Zanieczyszczone oczy przemyć natychmiast dużą ilością wody i zasięgnąć porady lekarza. S39 – Nosić ochronę oczu/twarzy. |
Identyfikatory ONZ | UN 1325 4.1/PG 2 |
WGK Niemcy | 3 |
RTECS | UQ2975000 |
TSCA | Tak |
Kod HS | 29339990 |
Klasa zagrożenia | 4.1 |
Grupa pakowania | III |
Wstęp
2,6-Dimetylopirazyna jest związkiem organicznym.
Jakość:
- 2,6-dimetylopirazyna to stały proszek o barwie białej lub jasnożółtej.
- Ma dobrą rozpuszczalność i można go rozpuścić zarówno w wodzie, jak i rozpuszczalnikach organicznych.
- Jest stabilny na powietrzu, ale może rozkładać się w wysokich temperaturach.
Używać:
- 2,6-Dimetylopirazyna jest szeroko stosowana w różnych dziedzinach chemii i inżynierii.
- Może być stosowany jako odczynnik chemiczny w badaniach naukowych w syntezie organicznej i chemii analitycznej.
- Można go również stosować jako katalizator polimerów.
Metoda:
- 2,6-Dimetylopirazynę można syntetyzować różnymi metodami, najczęściej wytwarzaną przez cyklizację styrenu i metakrylanu metylu.
Informacje dotyczące bezpieczeństwa:
- 2,6-Dimetylopirazyna jest związkiem stosunkowo bezpiecznym w ogólnych warunkach stosowania.
- Działa drażniąco na skórę, oczy i drogi oddechowe, dlatego należy go odpowiednio chronić podczas stosowania, obchodzenia się i przechowywania.
- Unikać przypadkowego połknięcia, kontaktu ze skórą i wdychania pyłu podczas pracy.
- W przypadku przypadkowego kontaktu lub wdychania należy natychmiast przepłukać zanieczyszczone miejsce czystą wodą i natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską. W nagłym przypadku należy zwrócić się o profesjonalną pomoc medyczną.
Powyższe informacje są jedynie podstawowymi informacjami, w celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji i konkretnego zastosowania należy zapoznać się z odpowiednią literaturą chemiczną lub skonsultować się ze specjalistą.