3,4-dihydrokumaryna (nr CAS 119-84-6)
| Symbole zagrożenia | Xn – szkodliwy |
| Kody ryzyka | R22 – Działa szkodliwie po połknięciu R36/37/38 – Działa drażniąco na oczy, drogi oddechowe i skórę. |
| Opis bezpieczeństwa | S26 – Zanieczyszczone oczy przemyć natychmiast dużą ilością wody i zasięgnąć porady lekarza. S36 – Nosić odpowiednią odzież ochronną. |
| WGK Niemcy | 3 |
| RTECS | MW5775000 |
| TSCA | Tak |
| Kod HS | 29322980 |
| Toksyczność | Ostra wartość LD50 po podaniu doustnym u szczurów została zgłoszona jako 1,65 g/kg (1,47-1,83 g/kg) (Moreno, 1972a). Ostra wartość skórnego LD50 u królików została zgłoszona jako > 5 g/kg (Moreno, 1972b). |
Wstęp
Dihydrowanilina. Poniżej znajduje się wprowadzenie do właściwości, zastosowań, metod przygotowania i informacji dotyczących bezpieczeństwa dihydrowaniliny:
Jakość:
- Wygląd: Dihydrowanilina jest bezbarwnym lub żółtawym kryształem.
- Rozpuszczalność: Rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych i słabo rozpuszczalny w wodzie.
- Zapach: Ma słodko-gorzki aromat, podobny do wanilii lub tostów.
Używać:
Metoda:
Wytwarzanie dihydrowaniliny często otrzymuje się w reakcji kondensacji fenolowej. Konkretne etapy obejmują reakcję benzaldehydu i bezwodnika octowego katalizowaną zasadą i ogrzewanie w odpowiednich warunkach w celu wytworzenia dihydrowaniliny.
Informacje dotyczące bezpieczeństwa:
- Dihydrowanilina jest ogólnie uważana za stosunkowo bezpieczny związek, jednak u niektórych osób może powodować reakcje alergiczne.
- W przypadku wyższych stężeń dihydrowaniliny kontakt ze skórą może powodować podrażnienie. Podczas obchodzenia się ze związkiem należy stosować odpowiednie środki ostrożności, takie jak rękawice, okulary itp.
- Podczas przechowywania i użytkowania należy unikać kontaktu z silnymi utleniaczami lub materiałami łatwopalnymi, aby uniknąć wypadków.
